«Նովայա Գազետա»-ն հրապարակել է Ազա Բաբայանի ծավալուն հոդվածը Բաքվում պահվող ամենահայտնի հայ գերու՝ Ռուբեն Վարդանյանի մասին, որի նկատմամբ «դատավարությունը» շարունակվում է, և այսօր հերթական նիստն է...

Կառավարությունը դադարեցնում է արցախցիներին տրվող սոցիալական աջակցությունը, որպեսզի համաձայնեն ՀՀ քաղաքացիություն ստանալ և օգտվել բնակարանային ծրագրից, Հ 1-ի Պետոն էլ զարմանում է, թե մեր հայրենակիցներն ինչո՞ւ չեն համաձայնվում։ Ցավոք, շատերի համար է անհասկանալի։ Բայց արցախցին չի եկել վերաբնակեցման, նոր տուն ու տեղ դնելու, արցախցին եկել է հանգստանալու և զորանալու։

1992 թվականի ապրիլի 10-ին Ադրբեջանի Հանրապետության զինված ուժերի ստորաբաժանումներն Արցախի Հանրապետության Մարտակերտի շրջանի Մարաղա գյուղում իրականացրին հայ խաղաղ բնակչության կոտորած։ Առավոտյան ժամը 5-ին ադրբեջանական զինված ուժերն սկսեցին գյուղի հրետակոծությունը։ Արցախի ազատագրական բանակի մարտիկներ Լեոնիդ Ազգալդյանի և Վլադիմիր Բալայանի գլխավորությամբ հաջողվեց հետ մղել հակառակորդի երկու գրոհները:

Վերջերս ավելի ու ավելի հաճախ եմ լսում, որ իմ հանրային գրագրություններով հանդես գալու ակտիվությունը զգալիորեն նվազել է։

ՄԱՐՏԱԿԵՐՏԻ ՇՐՋԱՆ, Գ. ՄԱՏԱՂԻՍ Սբ. Եղիշե Առաքյալի վանքը հայկական ամենահին վանքերից է: Դատելով Մ. Կաղանկատվացու հաղորդումներից, վանքը գտնվել է հնագույն սրբավայրում և նախքան Թադեոս Առաքյալի աշակերտ Եղիշեի նահատակվելը և այստեղ թաղվելը սրբավայրը կոչվել է Ներսմիհրի սուրբ ուխտ:

Այս մասին ես նույնիսկ վեպ եմ գրել։ Մոտ երկու հարյուր էջ գրեցի ու գրիչս վայր դրեցի։ Ձախողվել էի։ Պատճառը` տարածքի երկարությունն էր։Պատահական չէ, որ իմ որդին եղել է աշխարհի ամենաարագ հայ մարզիկը 100 մետր արագավազքում։ Մերը պայթյունն է կարճ տարածքում։ Իսկ ես փորձել էի դուրս գալ մարաթոնյան վազքուղի։

Գերմանիայի և Մեծ Բրիտանիայի նախաձեռնությամբ Բրյուսելում գումարվել է եվրոպական երկրների պաշտպանության նախարարների և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների մեծ համաժողով:

Արցախցիների հանրային-քաղաքական ակտիվությունից ՀՀ դեռեւս գործող իշխանությունը մեծ վախեր է ապրում,- ի՜նչ վախեր, ուղղակի սիրտը ահուդողի մեջ է, թեպետ էս իշխանությունը բնավ սիրտ չունի եւ զուրկ է ազգային նվազագույն գիտակցությունից:

Անթաքույց է, որ մարզական նախասիրություններով մենք, այդ թվում՝ տողերիս հեղինակը, օրիգինալ չենք: Այո, ֆուտբոլը մեր սիրելի մարզաձևն է, և բնական է, որ շատերի նման մենք էլ բուռն ենք արձագանքում, հատկապես, երբ ֆուտբոլի մեր ազգային հավաքականը ձախողվում է: Այո, երբ Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականը խայտառակ պարտություններ է կրում, երբ ֆուտբոլում տոտալ ձախողումներ են, մենք պահանջում ենք թիմի գլխավոր մարզչի, ՀՖՖ նախագահի հրաժարականը ու ճիշտ ենք անում, նաև, մեղմ ասած, հաճախ «բմբլահան» ենք անում հավաքականի ֆուտբոլիստներին: Սա հասկանալի ու գուցե բնական է, շատ դեպքերում՝ միանգամայն հիմնավորված:

Դժվար է ջարդել հաստ ցախավելը, երբ միասին են բոլոր ճյուղերը, եթե մասնատե՛ս, հանգի՜ստ կջարդես: Թուրքերը դա շատ լավ գիտեն ու բազմիցս հաջողությամբ կիրառելու պատմական մեծ փորձ ունեն: Հատիկ առ հատիկ առանձնացրու, մասնատի՛ր, կռվացրու և ջարդի՛ր: Բաժանիր, որ տիրես սկզբունքով: